Elżbieta Terlikowska

21.07.2014

Absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (Wydział Form Przemysłowych). Malarstwo studiowała pod kierunkiem profesora Józefa Hałasa. Zajmuje się grafiką użytkową i małą formą graficzną. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m. in. w Rzymie, Berlinie, Hagen, Hannoverze i Istambule. Ostatnią była „Cicha obecność” we wrocławskim Pałacu Królewskim (styczeń-marzec 2014). Artystka ma również w swym dorobku liczne wystawy zbiorowe, środowiskowe, ogólnopolskie i poplenerowe.
 
Jako scenograf zadebiutowała w 1986 roku, projektując dekoracje i kostiumy do „Nowego Wyzwolenia” wg Witkacego w reż. Jerzego Bielunasa w Operze Wrocławskiej. Jest jedną z najbardziej pomysłowych, obdarzonych wielką wyobraźnią kobiet-scenografów polskich. Ma w dorobku ponad 130 realizacji w teatrach całej Polski. Stale współpracuje z Art Scenique w Strasbourgu (Francja). Projektuje kostiumy również do spektakli telewizyjnych i filmów.
 
Do ważniejszych jej realizacji scenograficznych należą m. in. projekty do spektakli:
– Tango S. Mrożka i Kabaretu Jacquesa Preventa (obydwa spektakle w Strasbourgu)
– Niebezpieczne związki Ch. Hamptona w gdyńskim Teatrze Miejskim,
– Śmierć w Wenecji wg T. Manna (Wrocławski Teatr Pantomimy),
– Królewicz i żebrak M. Twaina (Teatr Nowy w Łodzi),
– Kopciuszek D. Stępień (Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie),
– Wizyta starszej pani F. Dürrenmatta oraz Stworzenia sceniczne A. De Angelisa (obydwa w Lubuskim Teatrze im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze),
– Chory z urojenia Moliera oraz Sen nocy letniej W. Szekspira (Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze),
– One i my R. M. Grońskiego (Teatr Syrena w Warszawie),
– W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a (Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki),
– Na czworakach T. Różewicza (Teatr Polonia w Warszawie).
 
W Teatrze Rozrywki zrealizowała pomysły scenograficzne do przedstawień:
– Złota różdżka J. Bielunasa,
– Księżniczka Turandot C. Gozziego,
– Dziś wieczorem Lola Blau G. Kreislera,
– Uczciwe życie A. Bubienia,
– Ubu Król, czyli Polacy A. Jarry’ego,
– Na szkle malowane K. Gaertner i E. Brylla,
– O co biega? P. Kinga,
– KRZYK według Jacka Kaczmarskiego R. Talarczyka,
– Jesus Christ Superstar A. L. Webbera i T. Rice’a,
– W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa wg J. Verne’a,
– Pomalu, a jeszcze raz! I. Šebo,
– Canterville Ghost J. Williamsa,
– SPIN – musical D. Pashleya,
– Adonis ma gościa F. Apkego,
– Billy Elliot E. Johna i L. Halla
oraz kilkakrotnie – do Koncertu Sylwestrowego.
 
NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:
 – Nagroda i stypendium im. W. Cwenarskiego we Wrocławiu,
– Stypendium Rządu Włoskiego (Akademia Sztuk Pięknych),
– Nagroda na 10. Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie,
– I i II Nagroda na konkursie malarskim im. Spychalskiego w Poznaniu,
– Nagroda Dziennikarzy w Westfalii za najciekawszą ekspozycję roku (Hannover),
– Dyplom Honorowy „za wyjątkową kreatywność i wysoki poziom prezentowanego kostiumu” na 9. Międzynarodowym Quadriennale Scenografii w Pradze (Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze),
– Wszechrosyjska Złota Maska za spektakl Don Juan w Sankt Petersburgu,
– ZŁOTA MASKA za scenografię do przedstawienia Księżniczka Turandot C. Gozziego w Teatrze Rozrywki,
– ZŁOTA MASKA za scenografię do spektaklu W 80 dni dookoła świata po stu latach J. Bielunasa w Teatrze Rozrywki,
– Złota Pacynka za scenografię do przedstawienia Zwierzęta Doktora Dolittle J. Bielunasa (Wrocławski Teatr Lalek),
– Nagroda Prezydenta Wrocławia,
– Nagroda Kulturalna Miasta Wrocławia,
– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze GLORIA ARTIS”.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Andrzej Witkowski

21.07.2014

Absolwent Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Scenografii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Związany etatowo ze scenami Rzeszowa, Krakowa, Wrocławia, Katowic i Warszawy, współpracował z wieloma innymi teatrami. Debiutował scenografią do spektaklu Caligula A.Camusa w reżyserii Bogdana Cioska (Teatr Współczesny w Szczecinie).
 
Dziś ma w dorobku prawie 140 realizacji teatralnych, wśród których są takie tytuły, jak: Emigranci, Rzeźnia, Kontrakt oraz Ambasador S. Mrożka, Caligula A. Camusa, Zmierzch długiego dnia E. O'Neilla, Ósmy dzień tygodnia M. Hłaski, Myszy i ludzie J. Steinbecka, Lot nad kukułczym gniazdem D. Wassermana, Maski S. Wyspiańskiego, Stalowe magnolie R. Harlinga, Macbett E. Ionesco oraz Trzy siostry A. Czechowa (wszystkie w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie), Republika marzeń B. Schulza, Księżniczka Turandot C. Gozziego, Sen nocy letniej oraz Burza W. Szekspira, Wujaszek Wania. Sceny z życia ziemian A. Czechowa, Wielebni S. Mrożka oraz Król umiera, czyli ceremonie E. Ionesco (wszystkie w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie), Pokojówki J. Geneta, Letni dzień S. Mrożka, Hiob K. Wojtyły, Próby dla siedmiu B. Schaeffera, Don Juan Moliera, Bracia Karamazow F. Dostojewskiego, Żelazna konstrukcja M. Wojtyszki, Romeo i Julia W. Szekspira oraz Dżuma A. Camusa (wszystkie w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego), Wujaszek Wania A. Czechowa, Oni S. I. Witkiewicza, Wariacje Goldbergowskie G. Tabori, Czwarta siostra J. Głowackiego, Inne rozkosze J. Pilcha, Lato R. Weingartena, Biesy F. Dostojewskiego, Słomkowy kapelusz E. Labiche, Psie serde M. Bułhakowa, Ach, jak cudowna jest Panama Janoscha, Albośmy to jacy, tacy S. Wyspiańskiego (wszystkie w Teatrze Powszechnym im. Z. Hübnera w Warszawie), Zemsta A. Fredry, Dwie głowy ptaka W. Terleckiego, Płatonow oraz Płatonow – Akt pominięty A. Czechowa, Sztuka Y. Rezy, Sen nocy letniej W. Szekspira, Wiśniowy sad A. Czechowa, Kubuś Fatalista i jego pan D. Diderota, Unia bez tajemnic E. Taylora (wszystkie w Teatrze Polskim we Wrocławiu), Zmierzch I. Babla, Kosmos W. Gombrowicza, Sytuacje rodzinne B. Srbljanović, Historia Jakuba S. Wyspiańskiego, Hotel „Pod Aniołem” P. Cieplaka, Królewna Orlica T. Micińskiego, Księga Hioba wg Biblii, Orkiestra „Titanic” Ch. Bojczewa, Białe Małżeństwo T. Różewicza (wszystkie we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. E. Wiercińskiego), Kordian J. Słowackiego, Pora zbiorów S. Bieniasza, Trzy siostry A. Czechowa, Antygona Sofoklesa, Ożenek M. Gogola, Hamlet W. Szekspira (wszystkie w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu), Błądzenie W. Gombrowicza, Narty Ojca Świętego J. Pilcha, Rzeźnia S. Mrożka, Czekając na Godota S. Becketta, Stara kobieta wysiaduje T. Różewicza, Opowiadania dla dzieci I. Singera oraz Iwanow A. Czechowa (wszystkie w Teatrze Narodowym w Warszawie), Charlie bokserem w gdańskim Teatrze Wybrzeże, Księga raju I. Mangera w Teatrze Żydowskim w Warszawie czy Mój Nestroy P. Turriniego w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu.
 
Ostatnie realizacje Andrzeja Witkowskiego, to:
– Niedokończona historia A. Pałygi (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Bezimienne dzieło Witkacego (Teatr Narodowy w Warszawie),
– Piękny widok S. Mrożka (Teatr Współczesny w Szczecinie),
– Karnawał, czyli pierwsza żona Adama S. Mrożka (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie),
– Milczenie o Hiobie P. Cieplaka (Teatr Narodowy w Warszawie),
– Ożenek M. Gogola (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy).
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklach:
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera,
– Zbrodnia i kara B. Cioska wg F. Dostojewskiego,
– Ja, Josephine B. Cioska,
– Historia filozofii po góralsku B. Cioska wg ks. prof. J. Tischnera.
 
Scenograf ma również w dorobku kilkanaście projektów scenograficznych do spektakli Teatru telewizji, reżyserowanych przez Rudolfa Zioło, Jerzego Jarockiego, Agnieszkę Glińską, Jerzego Stuhra i Piotra Cieplaka.
 
NAGRODY:
 
– Nagroda na 11. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Dziadów A. Mickiewicza (Teatr im. S. Jaracza w Łodzi, 1985),
– Nagroda na 18. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Onych S. I. Witkiewicza (Teatr Powszechny w Warszawie, 1993),
– Nagroda teatralna wojewody gdańskiego za rok 1995, ze scenografię do Woyzecka G. Buchnera (Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 1996),
– Nagroda na 28. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych za scenografię do Królewny Orlicy T. Micińskiego (Wrocławski Teatr Współczesny, 2003),
– Nagroda za scenografię do Niedokończonej historii w Teatrze Powszechnym w Warszawie, na Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2012).

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Paweł Dobrzycki

21.07.2014

Scenograf teatralny, architekt, malarz i pedagog. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dziekan Wydziału Scenografii.
Twórca prawie 300 realizacji scenograficznych w teatrach dramatycznych i operowych w kraju i za granicą (Anglia, Niemcy, Rosja, Grecja, Izrael, Holandia, Szwajcaria). Z reguły projektuje i realizuje także światła. Autor szeregu wystaw indywidualnych (Norymberga, Moskwa, Paryż, Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Lublin i in.); uczestniczył także w wystawach zbiorowych. Jest pierwszym polskim scenografem, pracującym w tak prestiżowych miejscach, jak Young Vic w Londynie, Deutche Nazionaltheater w Weimarze czy Antyczny Teatr w Epidauros w Grecji, gdzie powstał jeden z jego najbardziej interesujących projektów ostatnich lat, cykl przedstawień: Siedmiu przeciw Tebom Ajschylosa oraz Antygona i Król Edyp Sofoklesa (reż. Y. Kimoulis). O tworzonych przez niego scenografiach, projektach i szkicach mówi się, że są prawdziwym teatrem wizji.
 
Do najbardziej spektakularnych prac ostatnich lat należą:
– Borys Godunow (reż. Jurij Aleksandrow, Opera Wrocławska – Hala Stulecia),
– Lady Makbet Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku (reż. Henryk Baranowski),
– Upiór w operze A. L. Webbera (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie),
– Shrek J. Tesori (Teatr Muzyczny im. D. Baduszkowej w Gdyni),
– Straszny dwór S. Moniuszki, Korczak Ch. Williamsa, Upiór w Operze A. L. Webbera, La TraviataG. Verdiego (wszystkie w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku),
oraz:
– Łucja z Lamermooru G. Donizettiego (Opera Wrocławska),
– Dowód na istnienie drugiego M. Wojtyszki (Teatr Narodowy w Warszawie),
a także realizacje zagraniczne:
– Don Kichot (reż. Y. Kimoulis, premiera w Atticus Herodos Odeon Theatre na Akropolu w Atenach),
– Nabucco (reż. Anette Liechtensteiner, Zoetermeer Theatre Holandia) ,
– Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza w Theatre Espace Acteur (Paryż) i w Deutsche Nazionaltheather (Weimar),
– Żegnaj Judaszu I. Iredyńskiego w Teatrze im. Jermołowej (Moskwa),
– Tartuffe Moliera w Dramteatrze (Omsk, Rosja),
– Diabły z Loudun K. Pendereckiego w Clwyd Theatre Mold (Walia),
– Król Lear W. Szekspira w Haymarket Theatre (Leicester), w Young Vic Theatre (Londyn) i w The Panasonic Globe Theatre (Tokio),
– Słodki ptak młodości T. Williamsa w Municipal Theatre (Hajfa, Izrael),
– Hamlet W. Szekspira w Contemporary Theatro Porta (Ateny),
– Antygona Sofoklesa w Teatrze Antycznym w Epidauros (Grecja).
Jednym z najważniejszych jego dzieł była Lady Makbet D. Szostakowicza w Teatrze Opery i Baletu w Nowosybirsku, w stulecie urodzin kompozytora.

Paweł Dobrzycki pracował z najlepszymi polskimi reżyserami: Maciejem Wojtyszką, Marcelem Kochańczykiem, Zygmuntem Hübnerem, Izabellą Cywińską, Andrzejem Bubieniem, Tadeuszem Bradeckim, Markiem Weiss-Grzesińskim, Henrykiem Baranowskim, Maciejem Korwinem, Michałem Ratyńskim i innymi, a także z wybitnymi reżyserami zagranicznymi, m.in. z Jurijem Alexandrowem, Heleną Kaut-Howson, Rudolphem Straubem, Yorgosem Kimoulisem, Andrew Visnewskim, Bruno Berger-Gorskim.

W Teatrze Rozrywki projektował scenografię do spektakli:
– Nikiformy wg E. Redlińskiego,
– Evita A. L. Webbera,
– The Rocky Horror Show R. O’Briena,
– Madame Thérèse M. Ratyńskiego wg Blaise'a Cendrarsa,
– Rumbugiługi czyli nie zapominaj sióstr Andrew M. Ratyńskiego,
– Rent J. Larsona,
– Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a,
– Frank V F. Dürrenmatta,
– Rękopis znaleziony w Saragossie J. Potockiego.
 
WAŻNIEJSZE NAGRODY:
 
– ZŁOTA MASKA za scenografię do spektaklu Trainspotting I. Welsha (Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego w Katowicach),
– Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za scenografię do musicalu Shrek (2012),
– Teatralna Nagroda Muzyczna im. J. Kiepury w kategorii „najlepsza scenografia” (2012).
 
Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Marika Wojciechowska

18.07.2014

Absolwentka (dyplom artystyczny z wyróżnieniem) Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Katedry Scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Projektuje scenografię i kostiumy do spektakli teatralnych; ma w dorobku współpracę z:
– Teatrem im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (Co może biedny Anioł Stróż J. Makselona),
– Teatrem Maska w Rzeszowie (Szpak Fryderyk R. Herfurthera, Alicja po drugiej stronie lustra L. Carrolla, Bleee... M. Prześlugi),
– Teatrem Nowym w Zabrzu (Idziemy po skarb Janoscha),
– Olsztyńskim Teatrem Lalek (Od ucha do ucha H. Mierzejewskiej-Mikoszy),
– Teatrem Lalek Arlekin w Łodzi (Kot w butach A. Biziuk),
– Teatrem Lalki Aktora Pinokio w Łodzi (Pokolorowanki H. Mierzejewskiej-Mikoszy, Ballady i romanse I. Karpowicza),
– Teatrem Lalki i Aktora w Wałbrzychu (Czerwony Kapturek J. i W. Grimmów),
Opolskim Teatrem Lalki i Aktora im. A. Smolki w Opolu (Nusia i Wilki P. Lindenbaum)
oraz Akademią Teatralną w Warszawie, Wydziałem Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (Opera żebracza J. Gaya) i krakowską PWST, Wydziałami Zamiejscowymi we Wrocławiu (Ballady i romanse – szkic I. Karpowicza).
 
Marika Wojciechowska jest autorką wystawy indywidualnej oraz ponad czterdziestu ekspozycji zbiorowych, prezentowanych w kraju i za granicą. Jest również laureatką nagrody w dziedzinie malarstwa w Konkursie „Obraz, Grafika, Rysunek, Rzeźba Roku 2005”, BWA w Rzeszowie.
 
Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklu Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu K. I. Gałczyńskiego (dekoracje i kostiumy).
 
Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Michał Korchowiec

18.07.2014

Malarz, scenograf, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wydziału malarstwa. Studiował w pracowni malarskiej prof. Andrzej Bednarczyka oraz intermedialnej Grzegorza Sztwiertni i Zbigniewa Sałaja. Autor kilku wystaw indywidualnych, brał również udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
 
Zaprojektował scenografię (dekoracje i kostiumy) do licznych przedstawień teatralnych, w tym spektakli duetu Demirski/Strzępka: Niech żyje wojna, Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej, Tęczowa trybuna 2012, W imię Jakuba S., O dobru, Firma, Courtney Love, Bitwa warszawska 1920, Bierzcie i jedzcie.
 
Pozostałe realizacje, to:
– Proces berentyzacji M. Buszewicza (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu),
– Gdzie jest Pinokio? (Instytut Teatralny w Warszawie),
– Bohater Osama D. Kellego (Teatr IMKA w Warszawie oraz Teatr Maat Project w Lublinie),
– Śmierć i zmartwychwstanie świata N.-M. Stockamana (Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie).
 
Z Teatrem Rozrywki współpracował przy spektaklu Bierzcie i jedzcie P. Demirskiego (dekoracje i kostiumy).
 
NAGRODY:
– Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2009/2010,
– Grand Prix 3. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2010 w Krakowie (Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej),
– Grand Prix 5. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (Niech żyje wojna!!!),
– Grand Prix 10. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy oraz 4. Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia 2011 w Krakowie (Tęczowa trybuna 2012),
– Nagroda im. Leona Schillera 2013 za „wkład w wizualny rozwój polskiego teatru”,
– Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnego 2013 i Nagroda Indywidualna im. Jana Świderskiego (Courtney Love).

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Anita Bojarska

18.07.2014

Scenograf, kostiumograf. Studiowała na Wydziale Malarstwa oraz Katedrze Scenografii (studia podyplomowe) w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Wśród najważniejszych realizacji znalazły się projekty kostiumów i scenografii do następujących spektakli:
– Dziady część II A. Mickiewicza (Teatr Miejski w Gdyni),
– Testosteron A. Saramonowicza i T. Koneckiego (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
– Tlen I. Wyrypajewa (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Klątwa S. Wyspiańskiego i Sinobrody – nadzieja kobiet D. Loher (Teatr im. J. Kochanowskiego w Opolu),
– Dybuk wg utworów S. Anskiego i E. Jabée i Ożenek M. Gogola (Teatr Nowy w Poznaniu),
– Czerwone Nosy P. Barnesa (Teatr Dramatyczny w Jeleniej Górze),
– Kordian J. Słowackiego (Teatr Polski w Warszawie),
– Nadobnisie i Koczkodany czyli Zielona Pigułka Witkacego (Teatr Powszechny w Warszawie),
– Bramy raju. Krucjata dziecięca wg J. Andrzejewskiego (Studium Teatralne w Warszawie),
– Sprzedana narzeczona B. Smetany (Opera w Debreczynie, Węgry)
– W nocy na starym rynku. Gorączka jesiennej nocy I. L. Pereca (Teatr Żydowski w Warszawie)
– Hamlet 44 Magdy Fertacz i Artura Pałygi,
– Obłom-Off wg M. Ugarowa i Koń ma cztery nogi a też się potknie A. Ostrowskiego (Teatr Csokonai w Debreczynie na Węgrzech)
– Udając ofiarę braci Presniakow (Teatr Ludowy w Krakowie-Nowej Hucie),
– Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego i Pajace R. Leoncavalliego(Opera Nova w Bydgoszczy),
– Operetka W. Gombrowicza (Teatr Narodowy w Budapeszcie).

Z Teatrem Rozrywki współpracowała przy spektaklach:
– Na końcu tęczy P. Quiltera (dekoracje i kostiumy),
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika (dekoracje),
– Sweeney Todd S. Sondheima (dekoracje i kostiumy),
– Niedziela w parku z Georgem S. Sondheima i J. Lapine'a..

NAGRODY:
– Nagroda za scenografię do Klątwy S. Wyspiańskiego na 29. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” 2004,
– Nagroda im. Teresy Roszkowskiej przyznana przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI 2005,
– Grand Prix na 11. Międzynarodowym Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu 2014 za Operetkę.
–  nominacja do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2015 za scenografię do spektaklu Niedziela w parku z Georgem.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Piotr Jagielski

16.07.2014

Tancerz i choreograf. W roku 1993 wyjechał z Polski, by spróbować swych sił w największych produkcjach musicalowych w Europie (Melissa, Twist of Time, Space Dream).
 
W 1998 ukończył jedną z najbardziej renomowanych szkół w branży – Szkołę Taneczno-Teatralną w Zurichu (Colombo-Dance Factory). Na stałe współpracuje z wieloma wybitnymi choreografami – Richardem Hevey'em, Jacqueline Beck, Annatiną Hug, Marciem Wuestem. Wraz ze Szwajcarskim Baletem Kameralnym, którego prezentacje były wielokrotnie nagradzane podczas festiwali tanecznych, występował na estradach całego świata.
Pracował dla największej stacji TV w Szwajcarii SF-DRS 1. Prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych. Tworzy choreografię do pokazów i prezentacji, pracował przy polskich edycjach programu tv „You can dance – po prostu tańcz!”.
 
Jest wszechstronnie utalentowany – kombinacje taneczne Piotra Jagielskiego, to elektryzująca mieszanka jazzu, modernu, funky, hip-hopu z elementami salsy i merenge.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył układy taneczne do kilku piosenek Koncertu Sylwestrowego 2008 pt. Bądź gotowy dziś do drogi oraz choreografię do musicalu Producenci M. Brooksa.
 
Foto: Tomasz Zakrzewski
 

Czytaj dalej

Rafał Urbacki

16.07.2014

(9.12.1984-22.05.2019)

Choreograf, mover, performer. Student Reżyserii Dramatu w krakowskiej PWST. Studiował również kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim oraz wiedzę o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Edukację ruchową rozpoczął jako tancerz na wózku w Teatrze Tańca „Kierunek” w Bytomiu, tańcząc podczas Międzynarodowych Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tańca w Bytomiu: Gessel Mason (I Am, 2007 i Zazwyczaj, 2008), Victorii Fox (Human Shadows, 2008 i Traces of ourselves that we leave behind, 2009), Phila Williamsa (Unknown, 2009), Katarzyny Rybok (Ścieżki Zasilania, 2007) i duecie z Jakubem Lewandowskim (Resoraki, 2009).
 
Performer w autorskich projektach solo: BezSen (Festiwal Tańcząca Wyspa Tolerancji, Kalisz 2007), autobiograficzne Urodziny (Scena Tańca Współczesnego, Kraków 2008), Zrównywanie (XVI MKTWiFST, 2009). Zrównywanie było projektem opowiadającym o Śląsku i jego mieszkańcach na zasadzie synekdochy w postaci spalonej szkoły i o tożsamości performera urodzonego w tej właśnie przestrzeni.
 
Rafał Urbacki jest współautorem i tancerzem w video-dance (The Lift, 2009 i The Adventures of Giraffi and Charming Seally, 2010) oraz reżyserem projektu Mover. Projekt społeczny (XVII MKTWiFST, 2010) – spektaklu na 12 tancerzy z całej Polski o różnym stopniu zaawansowania w życie taneczne, w różnym wieku, opowiadający o kondycji tancerza w Polsce.
 
Jest również rezydentem w prestiżowym polskim programie na współczesną choreografię SOLO PROJEKT 2010 w Starym Browarze w Poznaniu. Powstałe solo Mt 9,7 było prezentowane m.in. na 20 TanzTage w Berlinie, Europejskim Kongresie Kultury we Wrocławiu, Polityki Tańca w Instytucie Teatralnym w Warszawie, Wibracjach Tanecznych we Wrocławiu. Wychodząc od tytułowego ewangelicznego wersetu – fragmentu opowieści o uzdrowieniu paralityka – Rafał Urbacki przeprowadza krytykę chrześcijańskiego pojęcia miłosierdzia. Jego lecture performance oparty jest w dużej mierze na materiale autobiograficznym – artysta sam zmaga się z niepełnosprawnością.
 
Po raz pierwszy współpracował z duetem Strzępka/Demirskiw spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 (Teatr Polski we Wrocławiu, 2011).
 
Projekt taneczny o tożsamości pokolenia lat 90., którego jest reżyserem, otrzymał dofinansowanie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Rafał Urbacki jest także uczestnikiem warsztatów tanecznych i choreograficznych z takimi tancerzami, jak: Keith Hennessy (USA), Chris Harring (Austria), Ria Higler (Holandia), Michael Schumacher (USA), Peter Pleyer (Niemcy), Simone Aughterlony (Nowa Zelandia), Ray Chung (Chiny/USA), Daniel Lepkoff (USA), Danya Elraz (Izrael). Milan Kozanek (Słowacja), Tal Avni (Izrael), Emio Greco (Holandia), Maria Grudskaya (Rosja) i in. Współpracuje z Akademią Muzyczną prowadząc zajęcia na studiach podyplomowych z zakresu muzykoterapii oraz ze świadomości ciała i improwizacji w całym kraju.
 
W Teatrze Rozrywki stworzył choreografię do spektaklu Położnice szpitala św. Zofii P. Demirskiego.

Rafał Urbacki zmarł po ciężkiej chorobie.

Foto: Tomasz Zakrzewski

Czytaj dalej

Jakub Lewandowski

16.07.2014

Autor choreografii do ponad stu spektakli w teatrach dramatycznych i operowych w Polsce i za granicą oraz w produkcjach filmowych. Twórca autorskich spektakli teatru tańca. Stypendysta Centre Choregraphique Mathilde Monnier National de Montpellier we Francji. Absolwent Pedagogiki Artystycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W roku 2010 uhonorowany przez Marszałka Województwa Śląskiego Nagrodą Artystyczną dla Młodych Twórców. W roku 2011 został laureatem Stypendium Artystycznego w Dziedzinie Kultury Województwa Śląskiego. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA. Laureat tej nagrody w roku 2011 za choreografię do spektaklu Hotel Nowy Świat w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Spektakl ten, bez słów, oparty na ruchu, został wystawiony także w Teatro a Corte Torino we Włoszech, gdzie odniósł ogromny sukces.

W roku 2015 spektakl Cyrulik Sewilski Gioacchino Rossini w Teatrze Wielkim, do którego stworzył choreografię, otrzymał nagrodę ZŁOTA MASKA za najlepszy spektakl roku.

W roku 2021 został laureatem nagrody Prezydenta miasta Bytomia w dziedzinie kultury Muza 2021 w kategorii Upowszechnianie Kultury i Osiągnięcia Twórcze.Obecnie wykładowca Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. 
Zajął trzecie miejsce w kategorii Najlepsza choreografia musicalowa sezonu 2022/23 w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowym 2022/23.
Za choreografię do spektaklu Tootsie otrzymał nominację do nagrody artystycznej ZŁOTA MASKA 2023.

Foto: Artur Wacławek

Czytaj dalej